Napady paniki z agorafobią

Jest to lęk przed sytuacją lub miejscem, z którego ucieczka wydaje się trudna, krępująca lub mogą być trudności z uzyskaniem pomocy w razie wystąpienia objawów lękowych. Najczęściej osoba cierpiąca na agorafobię unikają miejsc budzących w niej lęk (np. supermarketów, dużych skupis ludzi, samolotu, metra, teatru czy kina) lub jeśli uniknięcie nie jest możliwe odczuwa silny lęk, który często skłania ją do poproszenie o wsparcie bliskiej osoby, która jej towarzyszy w takich miejscach.

Jeśli ciepisz z powodu agorafobii to być może bardzo nie lubisz oddalać się od domu, przebywać w tłumie lub miejscu/sytuacji z której ucieczka będzie trudna, stanie w korku na moście. Agorafobia może się rozwinąć bardzo szybko w następstwie kilku napadów paniki. To co ją nasila to próba pomocy sobie - unikanie sytuacji, w których czujesz lęk. Przynosi to oczywiście krótkotrwałą ulgę, ale nie tylko nie rozwiązuje problemu, ale też go nasila.

Dlatego, nieleczone ataki paniki z agorafobią mają destrukcyjny wpływ na twoje życie. Ogranicza twoje funkcjonowanie. Bardzo często możesz cierpieć z powodu innych, współistniejące problemów, które też można leczyć: depresji, fobii społecznej, lęku o zdrowie czy zaburzenia lękowego uogólnionego.

Szacuje się, że rozpowszechnienie agorafobii to 1- 2% i są  na nie podatne bardziej kobiety niż mężczyźni. Jest to zaburzenie w dużym stopniu dziedziczne.

Nawet u 50% pacjentów cierpiących z powodu zaburzeń z napadami paniki występują objawy agorafobii.

Napady paniki są to nagłe, nieoczekiwane  stany  intensywnego lęku , któremu towarzyszy kilka objawów fizjologicznych i obawy przed wystąpieniem kolejnego ataku.

Co najmniej 4 z poniższych objawów powinny być obecne, by można było mówić o pełnoobjawowym ataku paniki:

• brak tchu lub poczucie duszenia się

• kołotanie serca - gwałtowowne bicie serca lub przyspieszona praca serca
• zawroty głowy, poczucie chwiejności lub słabości
• drżenie  lub dygotanie
• pocenie się
• nudności lub dolegliwości żołądkowe
• poczucie dławienia się
• poczucie nierzeczywistości (depersonalizacja  lub/i derealizacja)  - czujesz się tak "jakbyś nie był/a całkiem sobą" lub otoczenie "nie było takie jak powinno być"
• odrętwienie lub mrowienie (np. w rękach, stopach)
• uderzenie zimna lub gorąca
• ból lub dyskomfort w klatce piersiowej
• lęk przed popadnięciem w obłęd lub zrobieniem czegoś niekontrolowanego
• lęk przed umieraniem

Doświadczane objawy fizjlogiczne interpretowane są przez osobę jako niebezpieczne. Szczególnie kiedy zdarza się to po raz pierszy, osoba może interpretować to jako oznakę zawału, udaru lub popadania w obłęd. W pełnoobjawowym ataku panik występują co najmniej 4 z powyższych objawów. W konsekwencji niespodziewanych ataków paniki osoba obawia się, że ataki się powtórzą. W związku z czym może podejmować różne strategie, z których najczęstszą jest unikanie miejsc, które kojarzą się z atakiem lub prosić osoby bliskie o towarzyszenie w wychodzeniu z domu.

Choć u niektórych osób agorafobia rozwija się bez wcześniej występujących ataków paniki, to jednak często ataki paniki poprzedzają wystąpienie agorafobii.

Osoby, które cierpią z powodu zaburzenia panicznego z agorafobią potrafią rozpoznać sytuacje, w których wystąpienie ataku paniki jest prawdopodobne, stąd też w obawie przed skutkami ataku ( zawał, utrata kontroli, upadek, omdlenie) coraz częściej zaczynają unikać tych sytuacji. Tendencja do unikania może być mniejsza u osób, które doświadczają napadów paniki bez agorafobii, związane jest to z tym, że często nie są w stanie rozpoznać sytuacji, w których występuje napad.

Terapia poznawczo-behawioralna, zarówno tradycyjna, jak również online jest efektywnym sposobem leczenia napadów paniki oraz agorafobii. Skuteczność leczenia wynosi między 75% - 94% przypadków. Terapia poznawczo-behawioralna jest leczeniem z wyboru.

Celem terapii poznawczo-behawioralnej online:

1. Zmniejszenie katastroficznych, błędnych interpertacji dotyczących odczuwanych objawów fizjologicznych oraz obniżenie poziomu stanu wzmożonej czujności, który podtrzymuje lęk.

2. Eliminacja zachowań unikających (starasz się omijać miejsca i sytuacja, w których mogłabyś/mógłbyś doświadczyć ataków paniki) i zabezpieczających (jeśli nie możesz uniknąć miejsc i sytuacji lękowych, to starsz się zapobiec, by lęk wystąpił - np. zabierasz ze sobą przyjaciela, który ci towarzyszy), które podtrzymują napady paniki, nasilają problem.

Celem terapii jest odzyskanie dawnej wolności, by bez lęku, tak jak kiedyś:

• przemieszczać się (np. korzystać ze środków komunikacji miejskiej, prowadzić samochód, latać samolotem),

• korzystać z dotychczasowych przyjemności (np. wyjście do kina, teatru, koncert, na space),

• odzyskać samodzielność (np. samodzielne zostanie w domu, wyjście na zakupy, na spacer).